24/5/1990 - 24/5/2012. Ακριβώς ίδια μέρα όπως τότε...
Ακριβώς η ίδια γιορτή -της Αναλήψεως- όπως τότε...
Όταν συνειδητοποίησα πως σήμερα είναι όλα ίδια... όπως τότε... πέτρωσα, παρέλυσα και άδειασα συναισθηματικά!!! Ξαναγύρισα σε εκείνη τη μέρα που ξύπνησα το πρωί, βρήκα έτοιμο το γάλα μου και προσφέρθηκες να με πας στη δουλειά μου γιατί εσύ θα πήγαινες αργότερα στη δική σου. Δεν θυμάμαι τίποτα απ'ότι είχε γίνει στη διάρκεια εκείνης της μέρας, αλλά θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε το βράδυ. Πως σε φίλησα για καληνύχτα και μετά από λίγη ώρα σαστισμένη κι έντρομη έτρεξα στο μπάνιο για να δω να βασιλέυει το βλέμμα σου και να λιγοστεύει η αναπνοή σου. Έφυγες ξαφνικά, σιωπηλά και αναπάντεχα.
Και μέσα σε μια νύχτα η ζωή μου άλλαξε. Και όλος ο κόσμος μου έφυγε κάτω από τα πόδια μου. Και συνήλθα και ξανάπεσα και ο κύκλος συνεχίστηκε. Σήμερα όμως τα συναισθήματα είναι πιο έντονα από ποτέ. Και σκέφτηκα να σε ξαναζωντανέψω στη μνήμη μου με τα τραγούδια που για 'μένα αντιπροσωπεύουν τον αδόκητο χαμό σου.
Γιατί αυτό το ταξίδι είχε το χειρότερο τέλος.
Σ' αγαπώ πολύ, μπαμπά.
Γιατί για εκεί που το 'βαλες καρδιά μου δεν μπορώ να σε αγγίζω και να επικοινωνήσω μαζί σου.
Σ' αγαπώ πολύ, μπαμπά.
Γιατί όντως έφυγες νωρίς και παρόλο που είχα προλάβει να σου πω αυτά που ήθελα, πάντα θα υπάρχει κάτι που έμεινε ανεκπλήρωτο.
Έμεινα μισή, μπαμπά, όταν σε έχασα..... αλλά είμαι εδώ τώρα. Εσύ αντίθετα όμως δεν είσαι εδώ πλάι μου και αυτό είναι που πονάει περισσότερο και δεν θα αλλάξει ποτέ. Σ' αγαπώ πολύ πολύ μπαμπά μου και μου λέιπεις.
Ευχαριστώ όλους όσους διαβάσουν αυτή την ανάρτηση και εκφράσουν λόγια κατανόησης και συμπαράστασης. Η ζωή συνεχίζεται ακόμα κι όταν τα σημάδια της απώλειας μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ψυχή σου.
Καληνύχτα.